تأثیر دوره عادت دهی به برگ بلوط بر گوارش پذیری آزمایشگاهی و فراسنجه های شکمبه بز الموت

هدف این پژوهش, بررسی تأثیر عادت دهی به تانن برگ بلوط بر غلظت آمونیاک، ph، جمعیت میکروبی شکمبه، تولید گاز و گوارش پذیری حقیقی ماده خشک (ivtdmd) در بزهای الموت (بدون پیشینه مصرف برگ بلوط) در مقایسه با بز مرخز (با پیشینه مصرف برگ بلوط) بود. بدین منظور، بزها به مدت 21 روز با جیره برگ بلوط یا یونجه تغذیه تغذیه شدند. مقادیر ماده خشک (dm)، ماده آلی (om)، پروتئین خام (cp)، چربی خام (ee)، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (ndf)، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی (adf)، لیگنین (adl) و ترکیبات فنولیک موجود در برگ بلوط با استفاده از روش های آزمایشگاهی تعیین شد. علاوه بر این، جمعیت باکتری ها (سلولایتیک و پروتئولایتیک) و پروتوزوئرهای شکمبه، میزان ph و غلظت آمونیاک شکمبه اندازه گیری شد. روش آزمایشگاهی تولید گاز برای تعیین گوارش پذیری ماده آلی (omd) و برآورد انرژی قابل متابولیسم (me) و ivtdmd استفاده گردید. مقادیر dm، om، cp، ee، ndf، adf، adl، کل ترکیبات فنولی، تانن کل، تانن متراکم و تانن قابل هیدرولیز برگ بلوط به ترتیب برابر 940، 950، 115، 0/35، 520، 320، 0/98، 113، 100، 0/20 و 0/90 گرم در کیلوگرم ماده خشک بود. میانگین ph، غلظت آمونیاک شکمبه، جمعیت باکتری ها (سلولایتیک و پروتئولایتیک) و کل پروتوزوئرهای شکمبه بز الموت به ترتیب برابر 64/6، 26/22 میلی گرم در هر دسی لیتر شیرابه شکمبه، 76/7، 39/8 و 67/5 بر اساس لگاریتم در مبنای 10 بود، که پس از عادت دهی به برگ به صورت معنی داری کاهش یافت (01/0p